اصولا پذیرش اینکه ملت در زادروز بزرگواری تعطیل نباشند و به سر کار برند، به خودی خود زیاد ناگوار و عجیب نیست، (هرچند که این امر به مذاقم خوش نمی آد) اما از اون بدتر و اونچه جای تعجب داره اینه که همین آدمها در زادروز شهادت(یا رحلت) همون بزرگوار تعطیل باشند…! به نظرم این موضع گیری، تا حدی فرهنگ غمزدگی رو در جامعه رواج می ده.

از همه ی اینها گذشته این چندخط رو همین جوری تقدیم هرکسی می کنم که فکر می کنه به دردش می خوره!

این نوشته ی وزن دار از خودمه و از جایی برداشت آزاد یا غیرآزاد نشده…!

فارغ از هر دین و کیش و مذهبی

                                نوش بادا خنده بر لبهایتان

شهد بادا عذر این خوش خندگی

                                دور بادا رنج و غم از جانتان

و نیز

دور از آئین و دین و کیشتان 

                     نوش باد این خنده بر لبهایتان 

تا زمان باقی است لب پرخنده کن

                    تا جهان باقی است این احوالتان